Treatise, stworzony między 1963 a 1967 rokiem, stanowi graficzną partyturę muzyczną składającą się z 193 stron linii, symboli oraz różnorodnych kształtów geometrycznych. To monumentalne dzieło Corneliusa Cardew, stanowiące introspektywną podróż w głąb natury czasu i rytmu, zainspirowane koncepcją Tractatus logico-philosophicus Wittgensteina.
Podobnie jak filozof eksplorował granice języka i jego relacje z rzeczywistością, Treatise staje się rodzajem "traktatu dźwięku", prowokując refleksję nad naszym postrzeganiem czasu i rytmu. W Treatise, czas przestaje być jedynie liniową sekwencją zdarzeń, stając się gęstą siecią relacji i doświadczeń, podobnie jak w filozofii Wittgensteina, gdzie znaczenia formują się w kontekście. Ta nielinearna percepcja czasu odnajduje swoje odbicie w abstrakcyjnych symbolach i kształtach, które przypominają o relacyjnym charakterze rzeczywistości.
Treatise, prowokuje do interpretacji i eksploracji dźwięku, podobnie jak Wittgenstein prowokował do refleksji nad językiem. Podobnie jak język, który odzwierciedla nasze postrzeganie świata, rytm w Treatise manifestuje się jako fundamentalny element ludzkiej egzystencji, stanowiąc punkt wyjścia do introspekcji nad istnieniem i sensem życia.